سه شنبه 1401/05/11

وای وای وای

باز هم وای

چرا !؟

حالا میگم ، دیشب حالم خیلی بد بود ، یعنی خیلی خیلی بد بود ، یعنی سر درد ، تهوع و فشارم افتاده بود ، جوری که امروز هنوز جاش درد میکرد ! ، تو خونه فقط بچه ها می دونستند ، امروز عصر مامان فهمیده بود و زنگ زد احوالم رو پرسیدشب هم بابا زنگ زد و با یک لحن عصبانی و طلبکارانه گفت : هان چت شده ؟

من : هیچی !!

بابام : پس گفتند حالت بد شده !؟

من : چیزی نبوده ، یکم سردرد داشتم

بابام : مراقب باش این مریضی کوفتی دوباره اومده ، ماسک بزن و دستاتم بشور و اگه حالت هنوز خوب نشده بیایم بریم دکتر ، . . . ، علی هم حالش بد شده ، . . .

کلا دلسوزی و محبت بابام با مقداری غرزدن ، عصبانیت و طلبکاری همراه هست ، یک جمله معروف از خودم هست که میگه :

دلیل هر غر زدنی یک دوست دارم خاصی هست !

به علی زنگ زدم بهتر بود و اما حدود ساعت 9 شب داشتم شام می خوردم که گوشیم زنگ خورد ، با بی حوصلگی رفتم سر گوشی ، باورم نمی شد ، برق از سرم پرید ، دوباره نام مخاطب رو خوندم ، استاد حمزه طبائی ، استاد بزرگ اخلاق ، صبر و جودو ، بله استاد حمزه طبائی بود . . .

خیلی کوتاه و مختصر احوال پرسید و گفت جاتون خالیه و خیلی کوتاه و مختصر گفتم که خوبم و کم سعادت بودم که نتونستم برم باشگاه . . .

یک زمان سر فرصت در مورد باشگاه جودو و استاد حمزه طبائی می نویسم ولی همینقدر بگم که احساس می کردم استاد شیفو زنگ زده به پاندای کونگ فو کاری که فراری و خسته هست و یکجورایی دعوتش کرده بعنوان جنگجوی اژدها به معبد شائولین برگرده !

یکی از افتخاراتم شاگردی استاد طبائی هست ، البته اگه قابل باشم .

بر می گردم استاد . . .

درد مچ ، درد اعصاب ، ورم معده ، گرمای هوا ، مشکلات اقتصادی ، مشکلات اجتماعی ، . . . همه بهانه است .

بر می گردم استاد . . .