پنج شنبه 1402/06/02
مغزِ من، دومین عضو دوست‌داشتنی بدنم.
وودی آلن
با تمام احترام ویژه ام به اولین عضو دوست داشتنی بدن تان و
با تمام احترام ناویژه ام به بقیه اعضاء دوست نداشتنی بدن تان
باید بگم که : وای از روزی که یکی از این اعضاء مشکل پیدا کنه ، یعنی اگه کافر باشی به خداوندگار آمون ایمان میاری و اگه پسر امام شانزدهم (*) هم باشی کافر می شی و این تغییر اعتقادات حتی به بقیه اعضاء خانواده هم سرایت می کنه !
خُب حالا که چی !؟
در هفته گذشته مامان مریض شده بود و دو شب بیمارستان بستری بود !
نفیسه سنگ کلیه داره به ابعاد 4 سانتی متر !
غزل باید لوزه اش را عمل کنه !
خانم علی بیمار گشته !
ملودی باید لوزه اش را عمل کنه !
یکی از دوستان مشکل ترموستات داره !
فکر کنم سیامک هم باردار شده !
انگشت شست پام خونریزی کرده !
و با همه این حرف ها من عالی ام فقط نگران خدا هستم !
پی نوشت : همان گونه که لوئی شانزدهم داریم پس امام شانزدهم هم داریم ، در ضمن زمین صاف و خورشید پشتش به ما است .
هیچ چیز به اندازه سلامتی گرون نیست.
خب آدنوییدکتومی ها (برداشتن لوزه) چندان نگران کننده نیستن. ولی امان از سنگ 4سانتی متری??? امیدوارم مامان هم بعد 2شب با سلامت کامل برگشته باشن منزل
درود بر میا عزیز
سپاس فراوان بابت توضیحات و احوال پرسی . . .
همه خوب هستیم ولی من همچنان نگران خدا هستم !
از روح درونت که همانا انعکاسی از خداست برای شفا بیماری و درد های جسمانی طلب کمک کن
اما زیاد برویش حساب باز نکن. هرچه باشد همانا اسیری خفته در کنج قفس تن و اسیر کالبد جسمانی ست. و هر اسیر بی شک در رویای آزادی ست.
بازگشت همه بسوی اوست….
سمت برکه ی نور باید رفت.
جایی دگر همدیگر را خواهیم یافت . فارغ از جسم و مرز و محدوده