یکشنبه 1403/10/16

صبح یکی از روزهای سال 1401 که البته نمی دونم چه روز و چه ماهی بود توی مسیر خانه به محل کار ماشینم خراب و خاموش شد پس با کمی کار فنی ماشین روشن شد ولی درست نشد ، برای برطرف کردن خرابی ماشین عصر زودتر کار را تعطیل کردم و رفتم سراغ تعمیرگاه و بعد از تعمیر ماشین یک سری هم به خونه بابا اینها زدم و بعد هم با پدر خرید و بعد هم منزل پدری و بعد هم طبق یک عادت بد و قدیمی قفل فرمون را زدم و رفتم تو و البته این موارد هیچ ربطی به داستان ما نداره ! پس یک چیز بی ربط دیگه بگم و برم سراغ اصل مطلب !

منزل پدری ، خانه ای هست سه بر و نیم !

یعنی از یک طرف خیابان اصلی و درب حیاط ، از یک طرف خیابان فرعی و درب رفت و آمد ، از یک طرف کوچه ای پیاده رو که به زحمت یک ماشین رد میشه و اون بر نیم که گفتم فقط درب پارکینگ !

در منزل پدری نیم ساعتی از نشستنم نگذشته بود که صدایی مثل تصادف همه را از جامون بلند کرد ، همه به سمت درب که رفتیم دیدم یک پیکان آینه ها بغل را خوابانده و می خواسته از کوچه پیاده رو عبور کنه که و چون این مسیر به یک پیاده رو با ارتفاع حدود 30 سانتی متری ختم میشه پس پیکان بیچاره بین زمین و آسمان گیر کرده بود و راننده که گیر افتاده بود از همه درخواست کمک میکرد و چون کاری از دست کسی بر نمی اومد اکثراً بی تفاوت رد میشدند و در ضمن خانمی توی ماشین نشسته بود که بعد فهمیدیم باردار هست !

رفتم اجر آوردم تا زیر لاستیک بزاریم و ماشین به جلو بیاد که این کار بی فایده بود ، پس سعی کردیم ماشین را هل بدیم عقب که یک نفر غریبه هم پیدا شد و کمک کرد و هل دادیم و ماشین عقب رفت .

بلند کردن پیکان با رمز یا علی بود و بعد از بیرون اومدن پیکان از کوچه راننده کلی دعامون کرد که :