دوشنبه 1404/01/25

در اکثر مواقع پزشکان و خصوصاً روانشناس ها سعی میکنن تا با دسته بندی بیمار ، اون شخص از همه جا بی خبر را در یکی از دسته بندی های خودشون قرار بدن و بعد با توجه به دسته بندی اون بیمار شروع به تجویز انواع راه هها و داروها می کنند و این مطلب بر عکس این مورد هست یعنی دسته بندی روان شناس ها !

 

کلا از نظر من 2 دسته روانشناس و روانپزشک وجود داره :

1. 1. 1. روانشناس‌های واقعی
      2. روانشناس های زرد یا غیروافعی

که البته هر دو دسته پول می گیرند که به حرف های شما گوش بدهند شاید بتونند شما را درمان کنند !

 

1. 1. روانشناس‌های واقعی

 

روانشناس‌های واقعی معمولاً تحصیلات و آموزش‌های تخصصی دارن و برای کار درمانی و مشاوره به صورت علمی و اخلاقی عمل می‌کنن. این روانشناسان از روش‌های علمی برای کمک به افراد استفاده می‌کنن. در این دسته، چندین نوع روانشناس داریم که به شرح زیر هستن:

 

الف) روانشناس بالینی (Clinical Psychologist)

این دسته از روانشناسان معمولاً با بیماران مبتلا به اختلالات روانی مثل افسردگی، اضطراب، اختلالات شخصیتی و دیگر بیماری‌های روانی کار می‌کنن. برای اینکه به این جایگاه برسند، باید مدرک دکترا در روانشناسی بالینی داشته باشن و معمولاً تحت نظارت مراکز درمانی یا بیمارستان‌ها فعالیت می‌کنن. این افراد از روش‌های درمانی مانند شناخت درمانی (CBT)، روان‌تحلیل‌گری و رفتار درمانی برای درمان اختلالات روانی استفاده می‌کنن.

 

ب) روانشناس مشاور (Counseling Psychologist)

این نوع روانشناس بیشتر به افرادی که در زندگی روزمره‌شون با مشکلات روانی مثل استرس، بحران‌های عاطفی، مشکلات شغلی، تحصیلی یا روابط مواجه هستن، کمک می‌کنه. روانشناس‌های مشاور معمولاً تمرکز بیشتری روی بهبود کیفیت زندگی و رشد فردی دارن تا درمان اختلالات روانی. این افراد هم معمولاً دارای مدرک ارشد یا دکترا در روانشناسی مشاوره هستن.

 

ج) روانشناس تربیتی (Educational Psychologist)

این دسته از روانشناسان معمولاً در مدارس و مراکز آموزشی کار می‌کنن و با دانش‌آموزان، معلمان و والدین در خصوص مشکلات یادگیری، اضطراب‌های تحصیلی، مشکلات رفتاری و تطبیق فرد با محیط آموزشی مشاوره می‌دن. این روانشناسان معمولاً به تجزیه و تحلیل مسائل آموزشی و رشد فردی دانش‌آموزان می‌پردازند.

 

د) روانشناس سازمانی (Industrial-Organizational Psychologist)

این دسته از روانشناسان در محیط‌های کاری فعالیت می‌کنن و به بهبود کارایی و رفاه روانی کارمندان و کارفرمایان کمک می‌کنن. این افراد ممکنه روی مسائل مربوط به استرس شغلی، رهبری، تعارض‌های درون‌سازمانی و یا ارزیابی عملکرد کارکنان کار کنن.

 

 

1. روانشناس های زرد یا غیروافعی

 

در دنیای روانشناسی هم افرادی وجود دارن که از تخصص علمی و آموزشی در این زمینه بی‌بهره هستن ولی به نوعی خود را روانشناس می‌نامند. این افراد معمولاً به نام روانشناسی، کارهای سطحی و تجاری انجام می‌دهند و به نوعی برای جلب توجه یا درآمد بیشتر از علم روانشناسی سوءاستفاده می‌کنند. این‌ها می‌تونن شامل موارد زیر بشن:

 

الف) روانشناس‌های “فشارساز” (Pseudo-Psychologists)

این افراد معمولاً در فضای عمومی به عنوان متخصصان روانشناسی شناخته می‌شن اما معمولاً هیچ نوع تحصیلات رسمی در این حوزه ندارن. بعضی از اون‌ها ممکنه با انجام تست‌های غیرعلمی یا استفاده از مفاهیم روانشناسی غیرمعتبر به افراد مشاوره بدن. کارهایی مثل استفاده از آزمون‌های شخصیت شبه‌علمی یا دادن توصیه‌هایی که اصلاً پشتوانه علمی ندارن، از ویژگی‌های این دسته هستند.

 

ب) روانشناس‌های تلویزیونی و رسانه‌ای (Media Psychologists)

این نوع روانشناسان معمولاً در برنامه‌های تلویزیونی، رادیو، یا رسانه‌های اجتماعی به عنوان کارشناسان روانشناسی ظاهر می‌شن. این افراد ممکنه خود را به عنوان مشاور نشان بدن، اما اغلب تنها برای جلب توجه و بالا بردن رتبه مخاطبان در رسانه‌ها فعالیت می‌کنن. آن‌ها معمولاً از شیوه‌های ساده‌سازی‌شده، سطحی و حتی اغراق‌آمیز برای حل مشکلات روانی مردم استفاده می‌کنن، بدون اینکه این توصیه‌ها بر اساس تحقیقات علمی باشند.

 

ج) روانشناس‌های خودخوانده یا “مشاوران” شخصی (Self-Declared or “Life Coaches”)

این افراد ممکنه در فضای اینترنت یا در قالب کارگاه‌های آموزشی، مشاوره‌هایی رو ارائه بدن که فاقد هرگونه مبنای علمی هستن. معمولاً این افراد خودشون رو به عنوان مربی زندگی معرفی می‌کنن و می‌گن که به مردم کمک می‌کنن تا زندگیشون رو تغییر بدن. اما اغلب توصیه‌های این افراد بدون توجه به ویژگی‌های فردی و روانشناختی فرد، تنها کلیشه‌ها یا فرمول‌های عمومی برای موفقیت در زندگی هستن.

 

تفاوت‌های کلیدی روانشناس های واقعی با روانشناسان زرد یا غیروافعی

 

1. 1. آموزش و تحصیلات: روانشناس‌های واقعی معمولاً تحصیلات علمی و تخصصی دارن، در حالی که روانشناس‌های زرد یا غیرمجاز از تحصیلات و تجربه‌های علمی بی‌بهره هستن.

1. 2. روش‌ها و تکنیک‌ها: روانشناس‌های واقعی از روش‌های درمانی علمی و اثبات‌شده استفاده می‌کنن، در حالی که روانشناس‌های غیرمجاز بیشتر از مشاوره‌های غیرعلمی و عوام‌پسند بهره می‌برن.

1. 3. اهداف: هدف اصلی روانشناس‌های واقعی کمک به درمان اختلالات روانی و بهبود کیفیت زندگی فردی است، در حالی که روانشناس‌های زرد معمولاً به دنبال جلب توجه یا سود مالی هستند.

 

و آنچه ما باید بدانیم :

 

اول از همه اینکه برای رفع مشکلات روانی و عاطفی، بهتره که به روانشناسان متخصص و مجاز مراجعه کنیم که در زمینه خود آموزش‌های لازم رو دیده‌اند و از روش‌های علمی برای درمان استفاده می‌کنن.

دوم از اینکه روانشناس‌های غیرمجاز ممکنه به دلیل نداشتن تخصص کافی، مشکلات فردی شما رو پیچیده‌تر کنن یا حتی به مشکلات جدیدی اضافه کنن.

سوم از همه اینکه هر دو دسته ابتدا به فکر جیب خود هستند و بعد به فکر شما پس همیشه در انتخاب روانشناس دقت کنین و از منابع معتبر برای مراجعه استفاده کنید و نه پیشنهاد خاله و عمه !

چهارم از همه اینکه ابتدا این شما هستید که خود میدانید چه هستید و که هستید پس ابتدا ، از درون خود شروع کنید.

پنجم از همه اینکه اکثر مشکلات شما ریشه در کودکی و یا بی پولی در بزرگسالی داره !

ششم از همه اینکه :

مشکلات من ریشه در کودکی ام ندارد ، ریشه در شکست خوردن یزدگرد سوم در مقابل مسلمانان دارد .

 

پس عزیزای دلم و خوشگل های نازم ، امیدوارم این توضیحات کمکتون کنه، تا درست تصمیم بگیرید .