دوشنبه 1402/09/20

پند و درد و دلی با خودم ! :

امان از آدم های کوچیک ، کوچیک نه به معنی ضعیف ، کوچیک به معنی حقیر ، توی زندگی مراقب آدم های کوچیک باشید ، آدم های کوچیک هستند که به ما ضربه می زنند ، آدم های کوچیک حتی اگه به ما ضربه نزنند سوهان روح می شن ، آدم های کوچیک حتی اگه توانایی و دانایی هم داشته باشند از پنجاه فرسنگی بوی حقارت می دهند ، آدم های کوچیک حتی اگه گنج قارون هم داشته باشند ولی بوی فقرشون حالت را بهم میزنه و امان از این آدم های کوچیک . . .

ولی آدم های بزرگ ، آدم های بزرگ دل هایی بزرگ دارند و حتی اگه دانا یا توانا نباشند باز هم بزرگ هستند ، بزرگی این آدم ها به سن و سال نیست و ممکنه سنشون از تو کمتر باشه ولی باز هم بزرگ هستند ، سر سفره آدم های بزرگ که بشینی حتی اگه غذا نون و پنیر باشه ، غذا خیلی دلچسب و خوشمزه می شه ، آدم های بزرگ دوستت دارند نه بخاطر اینکه دوست داشتنی هستی بخاطر اینکه اون ها آدم های بزرگی هستند .

وشاید درستش این باشه که :

از آدم های بزرگ نترسید ، آدم های کوچک ترسناک هستند.

خلاصه کلام اینکه : سعی کنیم بزرگ باشیم و سعی کنیم برای آدم های بزرگ ، کوچیک نباشیم ، مراقب آدم های بزرگ زندگیمون باشیم و همیشه قدردان آدم های بزرگ باشیم . . .

و من متشکرم از همه شما آدم های بزرگ زندگیم و متشکر از شما خوشگل های نازم و متشکر از خود خودت ای مخاطب خاص !

پی نوشت : افتخار دوستی و شاگردی استادی را دارم به نام استاد بهزاد سنمار ، که جزو آدم های بزرگ هست که به دلیل حفظ حریم شخصی فقط می تونم بگم سپاس فراوان بابت همه خوبی ها . . .