پنج شنبه 1402/06/02
مغزِ من، دومین عضو دوست‌داشتنی بدنم.
وودی آلن
با تمام احترام ویژه ام به اولین عضو دوست داشتنی بدن تان و
با تمام احترام ناویژه ام به بقیه اعضاء دوست نداشتنی بدن تان
باید بگم که : وای از روزی که یکی از این اعضاء مشکل پیدا کنه ، یعنی اگه کافر باشی به خداوندگار آمون ایمان میاری و اگه پسر امام شانزدهم (*) هم باشی کافر می شی و این تغییر اعتقادات حتی به بقیه اعضاء خانواده هم سرایت می کنه !
خُب حالا که چی !؟
در هفته گذشته مامان مریض شده بود و دو شب بیمارستان بستری بود !
نفیسه سنگ کلیه داره به ابعاد 4 سانتی متر !
غزل باید لوزه اش را عمل کنه !
خانم علی بیمار گشته !
ملودی باید لوزه اش را عمل کنه !
یکی از دوستان مشکل ترموستات داره !
فکر کنم سیامک هم باردار شده !
انگشت شست پام خونریزی کرده !
و با همه این حرف ها من عالی ام فقط نگران خدا هستم !
پی نوشت : همان گونه که لوئی شانزدهم داریم پس امام شانزدهم هم داریم ، در ضمن زمین صاف و خورشید پشتش به ما است .
هیچ چیز به اندازه سلامتی گرون نیست.
خب آدنوییدکتومی ها (برداشتن لوزه) چندان نگران کننده نیستن. ولی امان از سنگ 4سانتی متری😶😶😶 امیدوارم مامان هم بعد 2شب با سلامت کامل برگشته باشن منزل
درود بر میا عزیز
سپاس فراوان بابت توضیحات و احوال پرسی . . .
همه خوب هستیم ولی من همچنان نگران خدا هستم !
از روح درونت که همانا انعکاسی از خداست برای شفا بیماری و درد های جسمانی طلب کمک کن
اما زیاد برویش حساب باز نکن. هرچه باشد همانا اسیری خفته در کنج قفس تن و اسیر کالبد جسمانی ست. و هر اسیر بی شک در رویای آزادی ست.
بازگشت همه بسوی اوست….
سمت برکه ی نور باید رفت.
جایی دگر همدیگر را خواهیم یافت . فارغ از جسم و مرز و محدوده