جمعه 1402/12/11
دیشب به صرف شام و شیرینی خونه رویا و بامداد خان بودیم !
«هیچی بابا، من بودم، نفیسه نُصرت، علیرضا پونصد، غزل فُرصت، آره و اینا خیلی بودیم، علی آقامون هم بود.»
قیصر : «علی؟! کدوم علی؟»
«علی آق منگُل ، میش ناسیش؟ آره؟ از ما نه , از اونا آره ، که بریم مرغ و خورشت کرفس خوری .»
هان ! ، بی خیال !
بگذریم . . .
توی اینستاگرام یک پیام دیدم که خیلی به دلم نشست ، یک نفر نوشته بود :
”
یه چیزی بگم ؟
تو زندگیت صبر رو یاد بگیر
حرص نزن ، ریلکس باش
بشین ، بشنو ، بگذر ، رها باش ، جدی نگیر
همه کارات به موقع میشه
بعضی وقتا صبر خود تلاشه
”
و من با خوندم این مطلب یاد این موضوعات افتادم که :
1- توی روز جمعه 1402/10/01 در مورد مردی گفتم که برای دورکردن ببر ها در مرکز لندن ذرت پخش می کرد و نمی دنم صبر مثل ذرت پخش کردن هست یا نه !
2- توی زندگی مثل یک بوکسُر کتک خورده و خسته ام که کنار رینگ گیر افتاده و فقط صبر کردم تا یک لحظه مناسب …
3- خودم و همه شما را به صبری جمیل دعوت میکنم
4- شعر جالبی از مولانا و قسمت مار و خارپشت
| چندانک خواهی جنگ کن یا گرم کن تهدید را | می‌دان که دود گولخن هرگز نیاید بر سما | |
| ور خود برآید بر سما کی تیره گردد آسمان | کز دود آورد آسمان چندان لطیفی و ضیا | |
| خود را مرنجان ای پدر سر را مکوب اندر حجر | با نقش گرمابه مکن این جمله چالیش و غزا | |
| گر تو کنی بر مه تفو بر روی تو بازآید آن | ور دامن او را کشی هم بر تو تنگ آید قبا | |
| پیش از تو خامان دگر در جوش این دیگ جهان | بس برطپیدند و نشد درمان نبود الا رضا | |
| بگرفت دم مار را یک خارپشت اندر دهن | سر درکشید و گرد شد مانند گویی آن دغا | |
| آن مار ابله خویش را بر خار می‌زد دم به دم | سوراخ سوراخ آمد او از خود زدن بر خارها | |
| بی صبر بود و بی‌حیل خود را بکشت او از عجل | گر صبر کردی یک زمان رستی از او آن بدلقا | |
| بر خارپشت هر بلا خود را مزن تو هم هلا | ساکن نشین وین ورد خوان جاء القضا ضاق الفضا | |
| فرمود رب العالمین با صابرانم همنشین | ای همنشین صابران افرغ علینا صبرنا | |
| رفتم به وادی دگر باقی تو فرما ای پدر | مر صابران را می‌رسان هر دم سلامی نو ز ما |
بگذریم . . .
برای یکی از دوستان دارم سایت طراحی میکنم و با یک طراحی سایت برگشتم به 8 سال قبل ، دقیقا مثل قاتلی که بر میگرده به صحنه جرم با این تفاوت که قتلی اتفاق نیوفتاده یا شاید مقتول همون قاتل هست !
بگذریم . . .
